“Een week die je raakt”

Mijn naam is Florianne en inmiddels ben ik vier keer  mee geweest met de vakantieweken en elke keer voelt het weer als thuiskomen. Als ik de week in één zin zou moeten samenvatten? Dat is eigenlijk onmogelijk. Maar als ik het toch probeer: het is een fantastische, gezellige, waardevolle en onvergetelijke week.

Inzetten voor een ander

Bij ons thuis is het heel normaal om je in te zetten voor een ander. Het wordt zelfs een beetje gestimuleerd: doe iets voor je medemens. Toen ik hoorde hoe enthousiast anderen terugkwamen van de vakantieweek (en ja, ook een beetje moe), wist ik: dit wil ik ook meemaken.

Wat me het meest raakt, zijn de gasten. Hun eenvoud en hun dankbaarheid, dat blijft me bij. Ze geven psalmen op die ik vaak niet eens ken, en ze kennen ze uit het hoofd. Dat vind ik zó bijzonder. Het zet me stil bij wat echt belangrijk is.

De sfeer in het team is ook iets wat ik waardeer: het voelt als één grote familie. Je voelt je snel thuis, en zodra de week voorbij is, mis je elkaar. Wat de week voor mij persoonlijk zo waardevol maakt, is dat we elke dag samen zingen, lezen en bidden. Gods Woord staat centraal. Je leeft echt in een bubbel, even los van de wereld om je heen. Daardoor word ik me weer bewust van hoeveel ik heb, iets waar ik in het dagelijks leven te weinig bij stilsta.

Onze vriendinnen met een beperking zijn voor mij een voorbeeld. In hun eenvoud en dankbaarheid zit zoveel kracht. Daar kan ik persoonlijk veel van leren.